żydowskich budkach" i zaiste nie brzmi to poważnie. Bo furmanki rzeczywiście ustąpiły miejsca "ognistym rumakom", a o bałagułach mamy co najwyżej mgliste pojęcie:<br>&lt;gap&gt;<br>Czy widziano gdzieś tego upiora? Niewykluczone, iż zdarzyło się to Stanisławowi Vincenzowi:<br>&lt;gap&gt;<br>I od razu dodajmy, iż nie były to widma metafizyczne, lecz cywilizacyjne relikty, znamiona zapadłej prowincji, jaką na progu XX wieku była Huculszczyzna zapamiętana i zmitologizowana przez Vincenza. A potem te wehikuły zniknęły zupełnie z dróg i z ludzkiej pamięci, a ich nazwa wypadła z wielu leksykonów. Lecz proces zapominania trwał już chyba w czasach Czerwieńskiego, skoro autor Ostatniego bałaguły uznał za konieczne objaśnienie wiersza dodatkowym