nic wspólnego. Zawsze były jedynie elementem rozgrywki o władzę, kierunek polityki, strategię.<br>Perski czador czy afgańska burka stawały się politycznym manifestem. Nieliczne dzielne kobiety (za panowania talibów jedynie najdzielniejsze odważały się wychodzić samotnie na ulice miast i żebrać), które ośmielały się nie zgadzać z obowiązującymi porządkami, wykorzystywały swój ubiór jako przejaw buntu.<br>Za rządów komunistów zasłaniały twarze zwolenniczki monarchii. Wywodziły się z możnych rodów i od wieków nosiły czadory, wysławiane przez poetów jako symbole tęsknoty i tajemniczości, choćby po to, żeby odróżnić się od prostych wieśniaczek, odsłaniających twarze podczas pracy na poletkach kukurydzy lub ryżowiskach. Zasłaniały twarze czadorami także wtedy, gdy