kryła się ona, niczym słynny list Edgara Poe, w oczywistości. W ten sposób doszedł Virilio do przełomowego dla swej kreacji pytania: czy można tworzyć, postrzegając świat na odwrót, zmieniając sensy pustki i pełni, odwracając - Virilio mówi też "aktualizując" - porządek percepcji i perspektywę dominującą od Quattrocento: na pierwszym planie nieobecność, figury przejrzystości, na planie drugim jako tło, nie zaś jako forma, obecność: materie, przedmioty uporządkowane w różnego rodzaju hierarchiach i oznakowaniach?<br>Nie znam rysunków Virilia, przeczytałem natomiast kilka jego książek i mogę stwierdzić, że odpowiedział sobie "tak". Ich język i konstrukcja na wielu stronach urzeczywistniają lub przynajmniej odbijają opisywane przed chwilą plastyczne