1979) Suzukiego <br>Daisetsu, Zen in Japanese Art (Zen w sztuce Japonii, 1986) Toshimitsu Hasumiego <br>czy też w dostępnej w języku polskim książce Brigitte Kity pt. Herbata i zen (1995). <br>&lt;tit&gt;1.1. POLEMIKI DOTYCZĄCE HISTORII ZEN&lt;/&gt; <br>Zen jest szkołą buddyzmu mahayany, która głosi, iż prawdziwa <br>istota 'oświecenia' została zachowana dzięki duchowemu przekazowi, <br>zapoczątkowanemu przez historycznego Buddę Śakyamuniego (chiń. Shijiamuni; <br>jap. Shakamuni). Nazwa zen pochodzi od sanskryckiego słowa <br>dhyana, oznaczającego medytację. W języku chińskim początkowo ten <br>sanskrycki termin był przetłumaczony jako channa. Później pozostawiono <br>tylko pierwszy znak i zaczęto używać słowa chan, czytanego w języku <br>japońskim zen. <br>Według chińskich kronik zen, pochodzących z