wstał się ze mną przywitać...<br>***<br>Ulica Śródmiejska ma zapach cytryn, stoją tam na rogu Piotrkowskiej stare żydowki w zrudziałych, ulizanych perukach. Cytrynami i pomarańczami pachną ich ogromne kosze, a tuż obok przepływa rynsztokiem koński mocz i tupią o bruk szkapy dorożkarskie na postoju, chrupiące obrok z parcianych worków. Dziewczynka o przepastnych oczach sprzedaje wierzbowe bazie; nie domyśla się, że też będzie wróżką z mojej bajki o Leokadii, a może wie już coś o kłamliwości bajek i dlatego taka smutna? Te światy muszą zginąć.<br> Tylko różnobarwne szkiełka witraży na półpiętrach łódzkich kamienic będą przesypywały wspomnienie o nich, jak dzieci przesypują okruchy kolorowych