Wreszcie, kiedy milczenie stało się nieznośne, odwróciła się wolno, ukazując twarz mokrą i wykrzywioną jakimś grymasem.<br>- Nie wrócił. Całą noc czekałam i Dziadzia też. Nie wrócił.<br>- Nie wrócił? - szepnął Kajaki. - Jak to może być? Przecież zawsze wracał?<br>- Już nie wiem, co mam robić. Dziadzia od świtu chodzi po polach, rowy przepatruje, w lesie był, rybaków pod miastem pytał, czy... czy... czy go nie widzieli - i tu raptem pani Linsrumowa rozpłakała się bardzo żałośnie, szybko kryjąc się pod okapem wielkiego pieca chlebowego.<br>- Ja go znajdę - szepnął Kajaki. Wyszedł na dziedziniec. Stanął tu zamyślony, pocierając jedną nogę o drugą. Panfil nadbiegł znienacka od