rzewność do siostry-nieboszczki. Natomiast wujcio, pękaty woźny starostwa grodzkiego, oświadczył sucho, że czasy są ciężkie, nader ciężkie (lubił "nader", "li tylko" i "osobliwie"), na życie u nich liczyć nie może, na spanie też...<br>- Proszę pana - przerwał mu Szczęsny - ja przychodzić będę tylko na noc. Znajdę pracę i odejdę. A przespać się mogę w tym oto fotelu.<br>- Nade wszystko praca - zgodził się wujcio - fotel zaś tobie na parę dni użyczymy.<br>Tak się zaczęło. Do ciotki na Ząbkowską Szczęsny przychodził późnym wieczorem, przesypiał noc w fotelu i wyruszał z Pragi do Warszawy, której nie znał. Nie rozumiał jej mowy zgiełkliwej ani ruchu