z prostymi z rys. 9.9, których podstawą są dane liczbowe z tablicy 9.2. Załóżmy, że początkowo gospodarka znajduje się w stanie równowagi przy Y = 100 (punkt E na rys. 9.12). Przyjmijmy, że następuje zwiększenie oszczędności autonomicznych (Sa) o 6. W związku z tym prosta ilustrująca funkcję oszczędności przesuwa się w górę o taką właśnie wielkość do położenia S9. Konkretna postać funkcji oszczędności S9 różni się więc nieco od funkcji oszczędności (S). O ile funkcja oszczędności S miała postać: &lt;gap&gt;, o tyle funkcja S9 ma postać: <br><br>&lt;gap&gt;<br><br>Czytelnik może się zastanowić nad tym, jak powyższa zmiana funkcji oszczędności wpływa na zmianę konkretnej