brzmienie symfoniczne, typowe dla muzyki orkiestrowej drugiej połowy XIX wieku. Oczywiście przydały się nie tylko motywy twórczości Jeana Sibeliusa, Richarda Straussa czy Antonina Dvofaka, ale też lektura kanonu orkiestrowej muzyki filmowej z lat czterdziestych i pięćdziesiątych.<br>Własną muzykę Williams skomponował opierając się na dziewiętnastowiecznyc wzorcach - stworzył prawdziwą symfonię, gdzie temat przewodni pojawiał się w różnych wariantach. Jak wspominał po latach, ów nieomylnie rozpoznawany do dzisiaj motyw miał być jednocześnie ilustracją postaci Luke'a Skywalkera. Stąd heroiczna fanfara o zdecydowanie "męskim" brzmieniu. Jej pierwsze dźwięki, jak opisywali krytycy, symbolizują kolejne próby śmiałego osiągnięcia celu. Tonacja durowa nadaje melodii potraktowanej z rozmachem zdecydowanie optymistyczny