w namiocie Hildy i Kasi.<br>Nasz namiot był nie zasznurowany. Po cichutku wysunąłem się z niego i natychmiast przeniknął mnie lodowaty chłód nocy. Cofnąłem rękę do namiotu i wymacałem sweter, który naciągnąłem na siebie.<br>Obóz okrywała noc. Była mroczna, ale widoczny był czarny skraj otaczającego nas lasu. Łoskot dalekiej burzy przycichł na krótko, po chwili jednak znowu ozwało się głuche dudnienie grzmotów. Pochłaniało ono wszystkie szelesty, które zazwyczaj słyszy się w letnią noc. w pobliżu lasu. Sebastian nie zaszczekał więcej i dał znak życia dopiero, gdy znalazłem się w najbliższym sąsiedztwie namiotu Kasi.<br>Gwizdnąłem cicho i, o dziwo! - Sebastian, ten sybaryta