typowo asymetryczne: jeśli hipotetyczne stany pacjenta mają nierówną ważność, musi to znaleźć odbicie w odpowiednich użytecznościach. Weźmy na przykład pod uwagę następujący problem. Tutaj S jest niewątpliwie ewentualnością drastyczniejszą co do skutków niż S . Przy właściwej terapii (którą jest oczywiście A ) skutek jest oceniany liczbą 15, podczas gdy niewłaściwa terapia przynosi 0. W przypadku S różnica w użytecznościach między właściwym i niewłaściwym leczeniem jest znacznie mniejsza: od 8 do 2. Niech prawdopodobieństwa stanów rzeczy będą następujące: P(S) = 0,7 ; P(S) = 0,3 . Jak widać, choroba mniej poważna ma wyższe prawdopodobieństwo niż bardziej poważna. Oczekiwane użyteczności obu terapii są odpowiednio