w którym już trwają w uśpieniu miliony mych przyszłych gestów, westchnień, kroków... Przecież jest gdzieś to miejsce i ono wie o tym lepiej ode mnie... Takie przeczucie może przyprawić człowieka o nie lada zamęt. Jeśli się tam (w to przeczucie) zagłębić, to wszystko po drodze zaczyna wydawać się błędne i przypadkowe... O czym mówię? O swoich mieszkaniowych kłopotach, o błądzeniu i peregrynacjach w poszukiwaniu domu... Jestem jak krab poszukujący przeznaczonej mu muszli... Pojechaliśmy<br> &lt;page nr=95&gt;<br> taksówką na Prażmowskiego, tam czekało mieszkanie wypolerowane do największego błysku - z miłosną zapobiegliwością dopieszczone dla potrzeb tak zwanej własnej (to jest prywatnej) egzystencji. Stary człowiek, który otworzył, powiedział