obarczać winą za wszystkie swoje kryzysy. "Jak mało znaczy własny życiorys - pisze Nowakowski o Czechowie - bogactwo zewnętrznych doświadczeń, przygody, podróże". A o Bablu: "Genialną właściwością Babla jest jego kunszt słowa, uroda, niebywała wyjątkowość tych słów, zdań, brzmiących jak poemat; mimo to nie rozbijają one toku narracji, piękno nie jest tu przysłowiowym kwiatkiem na kożuchu, wręcz przeciwnie, podnosi tę prozę wysoko, dodaje jej skrzydeł. Ta proza, będąc ziemią-realizmem, staje się równocześnie niebem-poezją".<br> Istnieje wewnętrzny sens podziału tej książki na trzy części. Moi pisarze - to tęsknota i miłość, i na przekór im własny, ascetyczny program: polska klaustrofobia, "piętno czasów ciężkich, jałowych