Ano! <br>- To i Bóg wam zapłać. <br>Potem, ażeby nie przeszkadzać domownikom w spożyciu wieczerzy, ojciec z Henrysią poszli do sadu. I tu wśród drzewek bielonych i krzaków porzeczek ojciec westchnął, iż dużo chętniej przespałby się w ogrodzie - bał się jednak obrazić gospodynię. <br>- Pszczoły - powiedziała Henrysia ostrzegawczo. <br>- A ba! Myślisz, że pszczoły w nocy nie śpią? <br>- Ale wstają o świcie. <br>- I my wstaniemy o świcie - Henrysia uśmiechnęła się z niedowierzaniem - żebyś wiedziała, że wstaniemy. Nie możemy zbyt długo marudzić w jednym miejscu. <br>- Skąd ty, tatusiu, umiesz mówić ze wszystkimi? <br>- Śmieszne pytanie. <br>- Wcale nie śmieszne, tylko kiedy mówisz ze mną, to właśnie tak