przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych nie ulegało wątpliwości, że jest nią zmieniona, unowocześniona klasa robotnicza. W świetle dotychczasowej literatury nie była ona wyłączona spod ogólnej diagnozy: miazga. Czy wydarzenia sierpniowe i czasy &lt;name type="org"&gt;"Solidarności"&lt;/&gt; zdołały tę diagnozę zmienić?<br>Temat klasy robotniczej w literaturze lat osiemdziesiątych pojawia się znacznie ostrożniej niż w publicystyce tego okresu. Mam na myśli reportaże i wspomnienia ze Stoczni Szczecińskiej pióra Małgorzaty Szejnert i Tomasza Zalewskiego, zapis świadomości stoczniowej z Gdańska pióra Czesława Dziekanowskiego i wreszcie jedyną powieść o społeczności stoczniowej Janusza Głowackiego. Ciekawe, że wszystkie one, łącznie z relacjami Szejnert i Zalewskiego pt. &lt;name type="tit"&gt;Szczecin: grudzień - sierpień - grudzień&lt;/&gt; utrzymane