wszystkich tajemnic, czyli nie puścisz pary z gęby.<br>Jola uniosła dłoń do góry. - Przysięgam!<br> - W takim razie wszyscy walimy do Antoniusza, bo już zbliża się szósta. 2<br>Słońce zapadło za ponure mury starego zamczyska, kiedy komendant posterunku zbliżał się do obozu studentów historii sztuki. Był w niezwykle dobrym nastroju. Zacierał pulchne dłonie i powtarzał w myśli: "Ja im dzisiaj wybiję te duchy z głowy. Niech sobie nie myślą, że będą wszystkich nabijać w butelkę. Robotnicy mogli uwierzyć, ale u mnie nie ma cudów. Odpowiedzą mi za zakłócanie spokoju i porządku publicznego..."<br>Tak rozumując, stanął na polanie pod zamkiem. Polanę zalegał już