poniósł jednak porażkę. Bossowie partyjni preferowali swoich kandydatów w prawyborach w New Jersey i republikanie nieoczekiwanie przejęli kontrolę nad obu izbami legislatury w New Jersey. W tej sytuacji, mając legislaturę przeciw sobie, Wilson często musiał uciekać się do stosowania prawa weta. Nie lubił kompromisów i nie szukał ich. W 1912 r. 57 razy zastosował weto wobec różnych decyzji legislatury stanowej.<br>Zdecydowane zwycięstwo wyborcze w 1910 r. oraz osiągnięcia w zarządzaniu stanem w 1911 r. przysporzyły Wilsonowi popularności i uczyniły go czołowym pretendentem do uzyskania nominacji Partii Demokratycznej jako jej kandydata na prezydenta w 1912 r. Ale Wilson lubił zabiegać o nominację