jednak kierownicą. Lepiej rozbić się na ziemi, niż spadać z dziesięciu metrów. Z trzaskiem odgiął się i odfrunął lewy przedni błotnik, uderzenie o barierkę na chwilę wyrwało mi kierownicę z rąk, jakaś duża część, chyba ze zderzaka, rąbnęła w dach auta, przelatując tuż nad moją głową. Nos samochodu ominął jednak rampę, nie wiedziałem jakim cudem, ale byłem znów na Wisłostradzie. <br>Teraz tona pogiętego metalu ze mną w środku pędziła z szaleńczą prędkością w poprzek czterech pasów ruchu. Próbowałem manewrować, inne samochody w porównaniu ze mną wydawały się stać w miejscu, ale nie miałem wpływu na tor pojazdu. Jedyne, co zdążyłem zrobić