zaniepokojona. Obecność na weselnym przyjęciu "państwa ze dworu" w jej pojęciu dodawała jeszcze więcej znaczenia i tak już świetnej uroczystości. Widząc unik rozmówczyni, ciągnęła sugestywnie: - Młody Surma przyjedzie z leśnymi i porucznik, co nimi rządzi. To będzie polski, wolny ślub, a na weselu można i tańczyć, i śpiewać. Chociaż ten razik, za cały czas wojny. Bo to przecież wesele.<br>Marta nie mogła jednak spełnić nadziei Mani. Nie wyobrażała sobie siebie zmieszanej z rozochoconą gromadą ludzi. Ostatnio starała się trzymać na uboczu. Trawił ją ciężki, nękający smutek. Nie potrafiła nawet nadać mu nazwy. Nie było to bowiem poczucie pustki po Konradzie. Ani