urzędnikom?". <br>Zamknięto ją w malutkim i ciemnym karcerze. Strażnicy zaglądali przez sufit, w nocy zapalali ostre światło, żeby uniemożliwić jej spanie. Przetrwała, bo nie przestawała się modlić - po cichu, żeby nikt nie usłyszał. Z nici wyciągniętych z koszuli splotła buddyjski różaniec, malę. Czasem tak bardzo koncentrowała się na swoich buddyjskich recytacjach, że zapominała o jedzeniu. Codziennie wyprowadzano ją na dziedziniec i kazano stać w śniegu, a nocą w celi było tak zimno, że zamarzała woda. Po sześciu miesiącach karceru wróciła do celi. <br>Najgorszym dniem w jej życiu był 1 maja 1998 roku. Obchodzono Święto Pracy, a komendantura więzienia zorganizowała ceremonię podniesienia