kultywowali i nadal to czynią, a której bogatym dorobkiem duchowym i materialnym interesowała się zawsze cała Polska. Do chlubnych kart regionalizmu podhalańskiego zaliczyć trzeba - zdaniem autora - przede wszystkim walkę o utrzymanie polskości na Spiszu i Orawie. Emil Kowalczyk przywołuje postacie ks. dr Ferdynanda Machaya i Piotra Borowego, a także innych regionalistów orawskich: E. Sterculę, A. Natonoga, J. Neupauera, J. i E. Mików, ks. J. Buronia, A. Sikorę, Piusa Jabłońskiego. Kilkakrotnie pada w rozprawie słowo "niestety". Jest bowiem pewien niedosyt w kultywowaniu szeroko pojętego regionalizmu orawskiego.<br>Wiesław W. Wójcik pisze obszernie o Tadeuszu Staichu - poecie, prozaiku, publicyście, dziennikarzu górskim, działaczu kulturalnym i