Typ tekstu: Książka
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
omylili się „zacni koledzy", powierzając „liberałowi literackiemu" (S.Kawyn) tego typu pracę. Kompromis, na który Wężyk został skazany (głównie przez własny charakter) okazał się niewykonalny. Można było – jak to uczyni niebawem Stendhal – przeciwstawić Racine'a Szekspirowi (1823). Nie udało się natomiast Wężykowi pogodzić uniwersalnych ze swej istoty reguł klasycystycznej dramatyki z historycznym punktem widzenia. Z tej pozycji traciły pewność bytu niewzruszone dotychczas zasady i wartości, wzorowe dotąd, ponadczasowe dzieła stawały się wyrazem swej epoki; zostały zasygnalizowane skomplikowane relacje między tym, co w sztuce stałe i zmienne, podkopano też istnienie zadawnionych przesądów – zwłaszcza o utworach Szekspira.
Wychwalającej Szekspira
omylili się &#132;zacni koledzy", powierzając &#132;liberałowi literackiemu" (S.Kawyn) tego typu pracę. Kompromis, na który Wężyk został skazany (głównie przez własny charakter) okazał się niewykonalny. Można było &#150; jak to uczyni niebawem Stendhal &#150; przeciwstawić Racine'a Szekspirowi (1823). Nie udało się natomiast Wężykowi pogodzić uniwersalnych ze swej istoty reguł klasycystycznej dramatyki z historycznym punktem widzenia. Z tej pozycji traciły pewność bytu niewzruszone dotychczas zasady i wartości, wzorowe dotąd, ponadczasowe dzieła stawały się wyrazem swej epoki; zostały zasygnalizowane skomplikowane relacje między tym, co w sztuce stałe i zmienne, podkopano też istnienie zadawnionych przesądów &#150; zwłaszcza o utworach Szekspira.<br> Wychwalającej Szekspira
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego