ekonomicznej i pojednania narodowego. W przeciwieństwie wszakże do trzech poprzednich sposobów selekcji kadr model lojalnego eksperta nigdy nie został w pełni zastosowany w praktyce (egzemplifikacja empiryczna &lt;gap&gt;). Pozostał pustą, propagandową formułą.<br>Pomimo zdumiewającej trwałości kryteriów rekrutacji elity odzwierciedlonych w modelu partyjnego specjalisty nie zamierzamy bronić tezy, że przez cały okres postalinowski reguły doboru kadr w Polsce pozostawały niezmienne. Cztery modele rekrutacji elity obrazują zmiany generalnych zasad polityki personalnej. Stopień ich realizacji był zdecydowanie różny. Wzór lojalnego eksperta nigdy właściwie nie został wprowadzony w życie, podczas gdy wzoru komunisty-kombatanta przestrzegano rygorystycznie. Przez cały jednak okres powojenny zdarzały się odstępstwa od obowiązujących zasad