głowica); okładziny te łączono z trzpieniem głowni dwoma lub trzema nitami (ich liczba nie jest regułą w karabelach polskiego pochodzenia) z miedzi lub z miękkiej stali; główki nitów zwieńczone były ozdobnymi rozetkami. W drugiej połowie XVII i w XVIII w. występowały karabele bojowe, w których okładziny rękojeści były z bydlęcego rogu, zachowywały jednak parametry charakterystyczne dla starszej formy trzonu o drewnianych okładzinach; istniały też karabele bojowe o pełnych trzonach, których szerokość u nasady wynosiła 16-24 mm i rozszerzała się ku głowicy do 20-24 mm; szczelinę między trzpieniem a okładzinami wypełniano przeważnie grafitowym kitem, co wzmacniało trzon oraz zwiększało ciężar