żydowskim budzą się<br>nastroje buntu, gniewu i pragnienia odwetu. Nie wystarczyło to<br>jednak do<br>zorganizowania zbrojnej samoobrony. Na spotkaniu kierownictwa<br>Bloku, przedstawicieli stronnictw politycznych i organizacji<br>młodzieżowych w pierwszych<br>dniach akcji eksterminacyjnej 1942 roku po burzliwej dyskusji<br>nie podjęto jednak<br>decyzji o wystąpieniu zbrojnym. Warunki, w jakich przyszłoby<br>walczyć, nie<br>rokowały - wedle oceny zebranych - żadnych nadziei, ani<br>militarnych, ani<br>moralnych. Obawiano się, i nie bez powodu, iż jakiekolwiek<br>zbrojne wystąpienie<br>posłużyć by mogło do usprawiedliwienia zbrodni.<br> Nastroje buntu, gniewu i pragnienie odwetu nie wygasły. 28<br>lipca, już podczas<br>deportacji, w rezultacie starań młodzieżowych organizacji Dror i<br>Haszomer Hacair<br>powstała w getcie