Zmagając się z teatrem w imię nowej sztuki Delavigne otworzył drogę, którą będą podążać romantycy: odwołał się do potrzeb i opinii widzów. To publiczność - deklarował - zadecydowała o powodzeniu jego tragedii, która zaspokoiła jej nowe potrzeby duchowe, a "trzeba być naprawdę śmiałym, by ją usatysfakcjonować". Delavigne, choć nie deklarował się jako romantyk, lecz jako ktoś usytuowany między dwoma aktualnie uprawianymi systemami, zapisał tu pogląd na cele dramatopisarza, sformułowany wyraźnie z perspektywy teatru: zadaniem autora ma być zaspokajanie wymagań widzów. I sam deklarował, iż "nie zabraknie mi próżności, by wierzyć, że wypełnię to trudne zadanie". W tym też duchu, wspominając o nowym stylu