Emigracyjny ekonomista niemiecki &lt;name type="person"&gt;dr Peter Fischer&lt;/&gt; wykazał w drodze skrupulatnych oblicze, że ogólny wskaźnik płacy roboczej spadł o 3,1 proc. w pierwszym roku po dojściu Hitlera do władzy, chociaż ogólna suma dochodu z płac wzrosła w tym czasie o niespełna miliard marek. Tymczasem koszty utrzymania w miarę poprawy koniunktury rosły. Nie należy także zapominać, że wynagrodzenia robotników i pracowników umysłowych obciążone zostały szeregiem świadczeń, rzekomo dobrowolnych (na przykład na tak zwaną &lt;foreign lang="ger"&gt;Wintershilfswerk&lt;/&gt; - WHW, czyli pomoc zimową, która była prawdziwym przekleństwem dla wszystkich zatrudnionych), egzekwowanych za pomocą bardzo konkretnych gróźb w razie najmniejszych wahań. <br>Stopniowy wzrost zatrudnienia i produkcji dokonywał się