którym P - liczba parametrów, S - liczba stanów odpowiadająca liczbie klas diagnostycznych M.<br>Analizę czynnikową można scharakteryzować następująco [6]:<br>1. Dokonujemy pomiaru parametrów<br>&lt;gap&gt; z wielu obiektów lub ich powtórzeń stanów S.<br>2. Obliczamy macierz korelacji C między parametrami &lt;gap&gt;<br>3. Obliczamy macierz odwrotną &lt;gap&gt;<br>4. Oznaczamy macierz diagonalną D, której elementy diagonalne są równe elementom diagonalnym macierzy &lt;gap&gt; czyli &lt;gap&gt; gdy: <br>&lt;gap&gt;<br>5. Obliczamy macierz &lt;gap&gt;<br>6. Obliczamy wartości i wektory własne &lt;gap&gt; macierzy &lt;gap&gt;,<br>7. Przekształcamy wektory własne &lt;gap&gt; według wzoru &lt;gap&gt;<br>&lt;gap&gt;<br>Mając dane wektory ładunku z (i , j) wracamy do wyjściowego układu równań (5.23) i rozwiązujemy go ze względu na &lt;gap&gt; Wstępnie możemy przyjąć, że &lt;gap&gt; Wtedy &lt;gap&gt; są rozwiązaniem układu równań