martwiłem się, jak to będzie mi się jechało przez pół Austrii, całą Słowację i pół Polski. Wreszcie, majacząc sobie o trasie, jaką powinienem obrać - zasnąłem.<br>Po trzech godzinach obudziłem się, całkiem wyspany i ze ścierpniętym ramieniem, na którym Weronika trzymała głowę. Dziewczyna spała dalej, w takiej pozycji, jak zasnęła, oddychała równo, usta miała spierzchnięte i włosy potargane na wszystkie strony. Za oknem świeciło słońce i to jego promienie mnie obudziły.<br>Przy śniadaniu nie mówiliśmy nic o minionej nocy i o tym, co się wydarzyło i o tym, co się nie wydarzyło, choć powinno. Dzień sprzyjał konkretom. Weronika, po spędzeniu prawie godziny