znajomy reżyser... A on siedział na chodniku oparty o ścianę, z rozkraczonymi nogami, w króciutkich szortach, i robił wrażenie, jakby ktoś go przed chwilą gwałcił i wkładał niecierpliwe dłonie to w jedną, to w drugą nogawkę... A może ten gwałt właśnie trwał, albo wciąż trwał jeszcze... Twarzy nie można było rozeznać, może była spuszczona w dół, a może zasłaniała ją rytualna słomiana maska... Ludzie przywdziewają rytualne stroje i pokrywają twarze wojennymi malowidłami... Trwa nieprzerwany tętent tam-tamów... A przed chwilą mówiliśmy o dzieciach, które otoczone i atakowane od samego początku tym wszystkim, co trwoni cywilizacja, nie mogą temu nie ulec i