widocznie uzmysłowić celny strzał.<br>Jerzemu trzęsą się ręce. Ostrożnie, jakby się bał powalać, sięga tamtemu do klapy marynarki, ale Żaboklicki jest czujny.<br>- Proszę opuścić salon. Pan jest pijany - padają stanowcze słowa, poparte energicznym gestem. Linkiewicz nie patrzy nawet na szasera. Zaintrygowało go milczenie Kolumba. Lecz Żaboklicki jest tym jeszcze bardziej rozjuszony. Rozgląda się i woła półgłosem jakiegoś Henia. W ciągu sekundy Linkiewicz ujęty z obu stron przez dwu szaserów, zmierza ku schodom. Opiera się.<br>- Czy wiesz... Czy. wiesz, kogo wyrzucasz? - ciska w końcu w prawą &lt;page nr=160&gt; stronę, gdzie Żaboklicki wisi uczepiony jego ramienia, jak gończy pies ucha odyńca Żaboklicki wściekle rzuca okiem