DYREKTOR<br>Nikt tego nie wie.<br><br>Ewa nagle orientuje się w sytuacji.<br><br>EWA<br>Chłopaki, zwijamy się!<br><br>DYREKTOR<br>Jak to zwijamy?!<br><br>EWA<br>Tak to! Pan spojrzy na siebie, naczelniku-dyrektorze, jak pan wygląda!<br><br>Dyrektor patrzy w lustro. Wskazuje na Stanisława.<br><br>DYREKTOR<br>Przecież to on mi tak namalował! Rzeczywiście! Wyglądam jak popierdółka!<br><br>Ewa rozkłada ręce.<br><br>EWA<br>No właśnie! Jak popierdółka może być gwiazdą więziennictwa?<br><br>DYREKTOR<br>Popierdółka? Nigdy!<br><br>EWA<br>No widzi pan! Cześć!<br><br>Ewa oraz jej ekipa w składzie: Jarosław i Stanisław wychodzą. Dyrektor Klonisz zostaje w swoim gabinecie sam. Z pomalowanymi na czerwono ustami i charakteryzatorską serwetą pod szyją wygląda rzeczywiście jak "popierdółka".<br><br>Scena