przed nim padały.<br>NIETOPERZOWA - Gdzie on jest teraz?<br>VATZLAV (wskazuje na ziemię) - Tu, w tym kurhanie. O, biedny tato.<br>NIETOPERZOWA - Tato?<br>VATZLAV - Jestem jego synem. O, wstrętne morze! Oto łzy sieroty są bardziej słone niż twoje krople, a jest ich więcej. Utopię cię morze w moim oceanie.<br>NIETOPERZOWA - Jak on rozpacza!<br>VATZLAV - Dziękuję pani.<br>NIETOPERZ - Łże chyba.<br>VATZLAV - Licz się ze słowami, kiedy mówisz do królewicza.<br>NIETOPERZOWA - A pan jak przeżył?<br>VATZLAV - Walczyliśmy z burzą, ale nadaremnie. Widząc, że fale zalewają pokład i statek tonie, mówię do króla: siadaj na mnie, tato, ja cię ocalę. Dosiadł mnie, jak delfina. (naśladuje ruchy