za krzyk?<br>Od czoła pochodu dolatywały istotnie wołania. Nim Ab-Ram zdążył ruszyć w tę <br>stronę, nadjechał zgrzany, zdyszany Elizer. Zeskoczył z osła i padł do nóg panu.<br>- Żyj wiecznie, Ab-Ramie! - zawołał. - Bogowie wiedli mnie, żem nie zbłądził...<br>- Powiadaj - skrzeczał Tare - gdzie jest pościg? Czy daleko?<br>Elizer spojrzał nie rozumiejąc<br>- Gdzie są kapłani? Patesi z wojskiem? Już chyba spostrzegli, że nas nie ma?<br>Elizer pojął i wybuchnął śmiechem. Nie zważając na zmęczenie i szacunek winny <br>panom, jął podskakiwać na miejscu, bijąc się po bokach dłońmi jak kogut skrzydłami.<br>- Żyj wiecznie, panie mój! Nikt nas nie goni. Opowiem, tylko dech złapię