ukazał się zadyszany proboszcz w rozwianej sutannie.<br>- Czekaj pan! Czekaj pan - krzyczał z daleka proboszcz, wymachując rękoma. - Mam myśl!<br>Wer pobiegł na jego spotkanie. <br>*<br>Powolna wskazówka docierała już do trzeciej, gdy na zakręcie szosy ukazał się pierwszy wóz z garbem białych worków.<br>Towarzysz Laval otarł chustką pot z czoła i, rozweselony, wetknął zegarek do kieszeni.<br>Za pierwszą podwodą ukazała się druga, trzecia długi tren, biała, śpiewnie skrzypiąca litania wozów. W jaskrawym świetle reflektorów, umączeni, wylękli chłopi, uginający się pod ciężarem, podobni do skrzętnych mrówek, znosili białe, pękate bele do pływającego mrowiska galarów. Śnieżne góry na szkutach rosły z chwili na chwilę