ciężkie i mroczne jak pragnienie zabójstwa... leży na dole, na granicy z drugim człowiekiem... dlaczego drugi człowiek jest na dole?... A może to jest odwrócenie i nade mną nie ma nieba, tylko przepaść, a drugi człowiek jest planet ą antypodów? Muszę zaproponować Krystianowi spotkanie w Australii... Nie, tu się znowu rwie, rwie się więź z prawdziwie wędrującą myślą i znów dopowiadam, tracę stan błogosławiony... Jutro spróbuję jeszcze raz przy śpiewie ptaków, a i wiosna pewnie poczyni postępy i ziemia będzie cieplejsza... Bo przecież jest taka nieruchomość mistyczna (a w każdym razie może być) przejawem duchowego egocentryzmu. "Ja" jest centrum grawitacji - nie