Podszedł ku syrenie i kozikiem rozciął krępujące ją postronki.<br>A dziwowisko ślicznymi rączkami objęło go za szyję i szepnęło:<br>- Otwórz wrota i chodź za mną.<br>Usłuchał. Otworzył wrota na &lt;orig&gt;ścieżaj&lt;/&gt; i czekał, co się stanie.<br>Nie czekał długo. Syrena uniosła się ze słomy, na której leżała, i skacząc na swoim rybim ogonie, przeszła przez wrota i skierowała się w stronę Wisły.<br>Szła i śpiewała. Krowy wyciągnęły za nią łby i poczęły ryczeć żałośnie, drzewa szumiały do wtóru piosence syreniej, a szumiały tak smutnie, aż niebo drobnymi łzami sypać jęło i zachmurzyło się ponuro. A Staszek, jak urzeczony, szedł za nią, szedł za