kobieta. W ręku mała torba podróżna. Coś do<br>siebie mówi, coraz<br>głośniej Julo... Julinek... Julepek... Julipek... (słychać<br>coraz bliższe kroki)<br>SŁOWACKI wchodzi, czyni trzy kroki, znowu staje i rzuca<br>się ku MATCE. Uściski i szlochania Najdroższa...<br>najdroższa...<br>MATKA patrzy na niego i strasznie płacze.<br>SŁOWACKI<br> I moje oczy pełne łez...<br>(rzeczowy)<br>&lt;page nr=201&gt;<br><br><br><br> Ale serce me teraz przed Bogiem odpowiada...<br> Co chciałem - stało się (gest szeroki)<br> Oto pola męką pokryte... Oni ciała położyli<br> za Ducha nieśmiertelność...<br>MATKA Mizernyś... zaraz. Kochany Teofil dał mi kawał<br>plastra pszczelego dla Ciebie... Lipowa patoka woskiem<br>zaszyta... dobrze Ci zrobi na chrypkę... (szuka w swej<br>torbie)<br>SŁOWACKI Najdroższa