służący i oznajmił, że kolacja udana. Pani Romeyowa już była zupełnie spokojna, a nawet wesoła. <br>Wzięła Gabi pod rękę i przeszły do sali jadalnej. <br>- Ja muszę iść do domu... Obiecałam wrócić o wpół do dziesiątej - powiedziała Gabi. <br>- No to właśnie masz jeszcze dwadzieścia minut. Zjemy prędko i odprowadzę cię do rzeki. <br>W tej chwili chłopiec kredensowy powrócił z góry i oznajmił, że panicz bardzo przeprasza, ale nie może zejść na kolację. <br>Pani Romeyowa pozornie nie zwróciła na to uwagi, ale Gabi spostrzegła, że odetchnęła głębiej i jakby z trudnością. <br>Sala jadalna, wyłożona ciemnym, lśniącym dębem, specjalnie się nadawała do scen tragicznych