zmierzając do wyjścia. - Przepraszam, że tak przeszkodziłem przy niedzieli. - Otworzył drzwi, świadectwo sfrunęło nagle ze stołu i zlądowało koło jego buta, więc podniósł je i przez chwilę trzymał w palcach, patrząc na równy szereg piątek. - Zabiorę je - powiedział nagle. - Oddam do rąk własnych, może będzie okazja.<br>Jedwabiński nawet go nie słuchał. Głośno wycierał nos.<br>- Do widzenia - powiedział woźny i wyszedł. Boże kochany, dawno już nie czuł takiego niesmaku i żalu.<br><br>6.<br><br>Babcia Jedwabińska znalazła Konrada dopiero około pierwszej, kiedy udała się do ogródka po sałatę i koperek do zupy.<br>- A to znów co?! - plasnęła rękami. - Co ty tu robisz, miglancu jeden