Rzeczy z literatury pięknej zaczęło mnożyć się co niemiara, rozmaitych rodzajów i smaków, od epopei Rabelais'go Gargantua i Pantagruel po poetyckie i satyryczne popisy naszych skamandrytów, jak Wiosna i wino Wierzyńskiego czy Słownik pijacki Tuwima.<br>Wszystkie sztuki wkraczały na to pole, które w tak naturalny sposób łączyło w sobie walory sacrum i profanum. W muzyce - pieśni psalmów, operowe i biesiadne, w malarstwie - ornamenty artystyczne z winnych gron, tematy uczt z obficie lejącym się winem, lub tylko naczynia, kielichy z winem w martwych naturach - to ledwie muśnięte tropy obecności tego napoju w życiu i kulturze człowieka. Schodzą się i podają tu sobie