pleców, scena wyglądała tak: ojciec wychylił się z fotela zaciskając palce na poręczach i krzyczał: - Poszła won, czarownico!<br>Ona piszczała, zbierając do worka kłębki wełny.<br>- Idę, idę i noga moja w tym domu nie postanie.<br>W przedpokoju poczuła się bezpieczna. Wytknęła głowę zza drzwi i wrzasnęła nie trafiając w rękawy salopy: - Zdychaj, bezbożniku, i niech cię piekło pochłonie! Na twarzy i na rękach masz brudne plamy, to szatan waruje przy tobie i owiewa cię smrodem piekła.<br>-- Twój ojciec ma na twarzy i na dłoniach brunatne plamy.<br>Jurek krążył z doktorem Konstantym po uliczkach Starego Miasta, gdzie zawsze spacerowali w czasach przedwojennych