szczęście siostra zaraz przyszła. Zrobiła zastrzyk. Wkrótce usłyszałam ciężki, świszczący oddech śpiącej. <br>Ja nie usnęłam do rana. <br><br> Wpatruję się w puste łóżko pani Grażyny. Za kilka godzin będzie tu leżał ktoś inny. Myślałam, że zostawią ją jeszcze po tym ataku, ale wypisali. Twierdzili, że będzie zdrowa. <br>Udałam, że śpię, kiedy salowe zmieniały pościel. To jest mój sposób, żeby unikać rozmów. Zostałam ukarana za udawanie. Usłyszałam ich szept: "Miła kobietka była... szkoda jej... miesiąc najwyżej i do ziemi". "Myślisz?" "Profesor by jej inaczej nie wypuścił... to jasne". "Biedne te dzieciaczyny..." <br><br>Wyszły. Długo leżałam z szeroko otwartymi oczami. Więc kłamią. Kłamią! Już nigdy