wywierasz znaczny wpływ na mój światopogląd. Niejednokrotnie "otwierały mi się oczy" i bardzo krytycznie oceniłam własne życie. Zdążyłam zostawić męża (jestem "separatką"), skończyć studia podyplomowe, zdobyć prawo jazdy, przeprowadzić się z córką do innego miasta, zmienić pracę. Tyle zmian - czy do końca pozytywnych? My - wyzwolone trzydziestolatki - tęsknimy w skrytości i samotności za mężem, dziećmi, domem tylko naszym, za własnym miejscem na ziemi. Wyznaczamy sobie i realizujemy cele, wychowujemy córki na silne kobiety i boimy się, że czegoś je pozbawiamy wychowując je bez mężczyzn na co dzień. Kończymy kolejny rok, nie myśląc o następnym, o tym, co będzie za lat 15-20