czworonożność mogła już stanowić dobrą odskocznię do późniejszego przyjęcia postawy całkowicie wyprostowanej. Chodzące niekiedy pionowo na dwóch nogach szympansy lub goryle są tego najlepszym dowodem.<br>Tak więc różne małpy w różnych okresach opuszczały środowisko nadrzewne i powracały na ziemię. Odbywało się to w czasach rozprzestrzeniania się terenów otwartych, gdy na sawannach pojawiły się nowe, nie zajęte jeszcze nisze. Ponieważ, jak wiemy, w drugiej połowie trzeciorzędu ilość owych terenów rosła, przeto i małpom dość często udawała się kolonizacja tego typu środowisk. Gdy punktem wyjścia takiej ekologicznej decyzji była forma czworonożna, wówczas czworonożność pozostawała i po zmianie środowiska. W przypadku słabo wyspecjalizowanego &lt;orig&gt;brachiatora