rozłożonymi rękami, z głową zadartą w niebo. Podnoszę wzrok ku górze. Park wypełnia buczenie silników odrzutowca. Moje ulubione miejsce w Ogrodzie Saskim to fontanna. Pięknie odmalowana w kolorze kości słoniowej tryska energią. Przedstawienie już trwa. Strzelający strumień jakby w nieskończoność napełnia rzeźbioną miskę niczym puchar szampana, z którego dalej woda ścieka na spodeczek. Woda życia lśni w promieniach słońca. Ładnie. Siadam wśród ludzi i też sobie patrzę. Ławeczka wygodna, ładnie dobrany kolor. Wszystko płynie. Strumień spacerowiczów i wycieczki widzów jak szara kolorowa piechota. Dzieci, kobiety, dorośli, starcy. Z placu i na plac. Przy Grobie Nieznanego Żołnierza, przy zniczach, trwa prawdziwy teatr