Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Polityka
Nr: 20
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 1980
Tytuł: Polityka
Nr: 20
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 1980
się.
Stanisław Mądrzak
ZAMIAST FELIETONU
INTELIGENCKIE ZŁO
Michał Radgowski
PEWIEN pisarz zgodził się udzielić wywiadu młodej dziennikarce, która przygotowała się do tego bardzo starannie. Początek przypominał złą sztukę z Teatru Faktu lub Sensacji - jak kto woli. Faktem było, że pisarz próbował uwieść dziennikarkę powiadając, że będzie się potem lepiej rozmawiało; sensacją, że ona się na to nie zgodziła (pisarz był atrakcyjny, schludny i trzeźwy) twierdząc, że przyjemności zwykła zażywać po pracy, a nie przed. Następnie pisarz oświadczył, że skoro bliższa współpraca została mu odmówiona, sam będzie sobie stawiał pytania i wyłożył tzw. filozofię życiową, czyli coś w rodzaju światopoglądu dla leniuchów
Stanisław Mądrzak
ZAMIAST FELIETONU
INTELIGENCKIE ZŁO
Michał Radgowski
PEWIEN pisarz zgodził się udzielić wywiadu młodej dziennikarce, która przygotowała się do tego bardzo starannie. Początek przypominał złą sztukę z Teatru Faktu lub Sensacji - jak kto woli. Faktem było, że pisarz próbował uwieść dziennikarkę powiadając, że będzie się potem lepiej rozmawiało; sensacją, że ona się na to nie zgodziła (pisarz był atrakcyjny, schludny i trzeźwy) twierdząc, że przyjemności zwykła zażywać po pracy, a nie przed. Następnie pisarz oświadczył, że skoro bliższa współpraca została mu odmówiona, sam będzie sobie stawiał pytania i wyłożył tzw. filozofię życiową, czyli coś w rodzaju światopoglądu dla leniuchów
się.<br><br><au>Stanisław Mądrzak</></><br><br><div type="art"><br><tit>ZAMIAST FELIETONU</><br><br><tit>INTELIGENCKIE ZŁO</><br><br><au>Michał Radgowski</><br><br>PEWIEN pisarz zgodził się udzielić wywiadu młodej dziennikarce, która przygotowała się do tego bardzo starannie. Początek przypominał złą sztukę z Teatru Faktu lub Sensacji - jak kto woli. Faktem było, że pisarz próbował uwieść dziennikarkę powiadając, że będzie się potem lepiej rozmawiało; sensacją, że ona się na to nie zgodziła (pisarz był atrakcyjny, schludny i trzeźwy) twierdząc, że przyjemności zwykła zażywać po pracy, a nie przed. Następnie pisarz oświadczył, że skoro bliższa współpraca została mu odmówiona, sam będzie sobie stawiał pytania i wyłożył tzw. filozofię życiową, czyli coś w rodzaju światopoglądu dla leniuchów
