dalekiej Francji w postaci monologu opisała Aniela Gut-Stapińska. W opowieści "Co baca Mróz w Paryzie widzioł" czytamy: &lt;q&gt;&lt;dialect&gt;Wyrósek - wicie - na wielgaśnego chłopa, ósmy krzyzyk na pięty mi włazi, przewendrowołek co sie tycy Podhole w obie strony. Duzok sie wselenijakim rzecom napatrzoł, ale to, cok widzioł w Paryzie, ani mi sie nie przyśniło nigda. &lt;gap&gt; Muzyka to ci tako beła, ze jak tańcula stanena przed ludźmi, to na imieojca przestali grać - jakieby sie syćka smówili patrzency na zygor. Gro tam - wicie - ze śtyrdziestu chłopa, to na drumlak, to na basak, fortepan tys majom - ino ci takij kozy jako moja ni mos.&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Spotkanie