odgłosy chrupania dochodzą z naszego brzegu. Ryzykując spłoszeniem zwierząt, zbliżamy się do ogromnego głazu stojącego nad samą wodą. Nic nie widać, tylko nadal słychać głośne zajadanie. Przyglądamy się całej okolicy - z tego miejsca jest dużo lepsza widoczność. Na niewielkiej jakby grobli uwitej ze ściętych wierzbowych konarów siedzi bóbr! Odsłonięty, nie skryty pod gałęziami. Po prostu siedzi nad wodą i zawzięcie gryzie. Z czasem pojawiają się wątpliwości - może to jakiś korzeń, może coś innego... Ale przecież porusza się, a na wodzie pojawiają się kręgi, gdy zanurzy pysk w taflę... Po kilkunastu długich minutach znów pojawiają się fale, lecz tym razem idą z