muzycznych poszczególnym instrumentom. <br>Z jednej strony instrumentacja wydaje się być całkowicie niezależna od poezji. Rozdysponowanie towarzyszących sopranowi instrumentów to wszak czysta kombinatoryka: głos + instrument, głos + dwa instrumenty, głos + trzy instrumenty. W trzech pierwszych pieśniach sopranowi towarzyszą kolejno: wiolonczela solo, fortepian solo, skrzypce solo, w trzech dalszych - duety: wiolonczeli z fortepianem, skrzypiec z fortepianem, skrzypiec z wiolonczelą, i wreszcie w pieśni końcowej - całe instrumentalne trio. Wszystkie więc możliwe kombinacje zostały wyczerpane i to bez powtórzenia żadnej z nich. <br>Z drugiej strony instrumentacja jest jednak dobrana stosownie do treści wierszy. Pełny zespół wykonawców (trio fortepianowe wraz z sopranem) wykonuje dopiero pieśń ostatnią - ową